Usmon o'zini jentelmenlardek tutib, Saodatning qo'lini sovuq suvga urdirmadi. Hamma ishni o'zi qildi. Chunki "plan A" ga ko'ra, birinchi navbatda uning ko'nglida yaxshi taasurot qoldirishi kerak edi. Oldinlari o'rnidan zo'rg'a turib, xaltaning bir tarafidan omonatgina ushlaydigan Usmonning, og'ir bo'lishiga qaramay katta qopni bir o'zi ko'tarishini ko'rgan Saodat boshida hayron ham qoldi. Bora bor Usmon Saodatning nazdida haqiqiy erkak bo'lib shakllandi. Shu tarzda kunlar ketidan kunlar o'tardi. Usmon va Saodat sirdosh-do'stlarga aylanishdi, Qabih niyatiga yetish uchun shoshilmay, sabr qilayotgan Usmon ham unga sirdosh, do'st, aka rolini qoyilmaqom qilib bajarardi. Oradan bir haftacha vaqt o'tdi. Ular odatdagidek kunni boshlashdi. Tushlik vaqtigacha 2 marta bug'doy tashishgach, dala shiyponida tushlik qilishdi. Yana aravalariga bug'doy ortishgach, omborxona tarafga qarab yo'l olishdi. Yarim yo'lga yetganda Usmon endi vaqti kelganini tushundi va chanqaganini bahona qilib, aravani tut daraxti soyasida qoldirdi-da, Saodat bilan birga sal pastroqdan oqib o'tadigan daryo tarafga yura boshlashdi. Chanqog'ini qondirishgach, biroz atrofga nazar solishgach Usmon daryoning narigi tarafidagi jiydazor tarafga qaradi-da,
- Quyon, quyon.. deya baqirdi.
- Qanaqa quyon?
- Ana jiydazorga kirib ketdi. Yuring uni tutib olamiz, go'shti rosa shirin bo'ladi.
- Ahir bizni omborda kutishyapti...
- Ha kutishsa kutishar. Shuncha ish qildik birov rahmat dedimi? Orden berishardimi, yuring 15 daqiqa vaqt ketadi. Uni ushlab ortga qaytamiz. Kechqurun men pishiraman va birga baham ko'ramiz.
Nimadandir ko'ngli g'ash Saodat istar istamay lozimini tizzasigacha ko'tardi va muzdek daryo suviga tushib narigi tarafga o'tdi. Ular jiydazorga kirishdi. Ammo "quyon" dan darak yo'q edi. Ular quyonni qidirib jiydazorning qoq markaziga yetib kelishdi.
- Usmon aka, qani quyon?
- Bilmadim qochib ketibdimi?
- Essiz, shuncha vaqt. Bo'ling qaytdik.
- Shoshmang shu yerda biroz o'tiraylik.
- Ahir...
- E sizgayam qoyil qomadim. Nuqul ish ish deysiz, mundoq o'tiring qani ozroq dildan suhbat quraylik. Istar-istamay, o'tirgan Saodatning ko'ngli g'ash edi. Uning hayolida ikki xil fikr charx urardi:
- Nahotki hozir u menga tashlansa? Ahir baqirganim bilan hech kim eshitmaydi... Yoq u bunday qilmaydi. Bir haftadan beri birgaman. Ammo ortiqcha harakat qilmadi-ku, u yaxshi odam...
- Saodat bilasizmi, ancha vaqtdan beri sizga bir narsani aytmoqchi edim.
- Nima ekan?
- Men sizni sevib qoldim.
- Boringe, hazilingiz qursin. Uyalmaysizmi shunday hazil qilgani. Eshitmadim deb hisoblayman.
- Bu hazil emas chin.
- Ahir meni erim bor. U urushda bo'lsa ham qaytadi...
- Ana Jamilani ham eri bor edi. Ammo u Doniyorni sevib qoldi va qochib ketdi. Sevgi gunoh emas. Men Jamila va Doniyor tarafdaman.
Qiziq, bir necha kundan beri davralarda Jamilani qanchiq, jalabga chiqargan Usmon endi maqsadiga yetish uchun o'z fikrini inkor qilayotgan edi.
- Nima meni siz bilan qochib ketishimni istayapsizmi?
- Yo'q. Jamila va Doniyorni men ko'rib qolmaganimda ular qochib ketishmas, pinhona uchrashaverishardi. Ammo men bilib qolganimdan so'ng ular chiday olishmay qochib ketishdi.
- Siz nimani ko'rib qoldin....
Gapini ohiriga yetkazolmagan Saodatning ustiga zarb bilan Usmon o'zini tashladi. Uni ustiga o'zini tashlagancha qo'llarini ikki qo'li bilan mahkam ushlar, butun og'irligini uning ustiga tashlab, uni quchog'idan chiqib ketmasligi uchun tirishardi. U pala partish tagida yig'layotgan Saodatning yuzlaridan va bo'yinlaridan o'par edi. Saodat har qancha tipirchilamasin baribir, kuchli erkakning tagidan chiqib ketolmasdi. Uni ancha o'pgach, Usmon o'rnidan turdi-da, Ko'ylakni bo'ynigacha ko'tarib, lozimni tizzagacha tushirdi-da, anchadan beri ezishni istagan emchaklariga ikki qo'li bilan yopishdi. Emchaklarni ham har ko'yga soldi: qattiq qattiq ezardi, ikkisini bir biriga urib, bilqillashini tomosha qilardi, tili bilan soskalarini, ariqchasini qitiqlardi, emchaklarni so'rardi tish izlarini qoldirib tishlardi. Bundan ehtiros olayotgan Saodat ham o'zini bo'sh qo'ydi. Emchaklardan zerikkan Usmon endi qo'lini amiga olib bordi. Amini shilimshiqligini ko'rib, vaqti yetganini fahmladi va turib turgan qo'togini chiqarib qizni ami atrofiga ishqaladi. Unga bu ish yoqib qolib, ancha vaqt amini lablariga tekkizib ishqalardi. Chidolmagan Saodat esa qo'li bilan qo'toqni amiga to'g'irladi va tiqishini buyurdi. Qizni yana asabiga o'ynash uchun aytganini qilmay, yana ozroq aylantirdi-da, bor bo'yicha tiqib yubordi. Anchadan beri amiga qo'toq kirmagan Saodat ehtirosdan ohhh devordi. Usmon ikki oyogini ushlagancha, qo'togini zarb bilan kiritib chiqarardi. Ular bo'shanishgach, Usmon spermalarni yerga to'kar ekan, hayoli joyiga tushgan Saodat nima qilganini faxmladi va yig'lamsirab:
- Nima qilib qo'ydiyiz? dedi.
- Qanchiq, boya kayfdan baqirib yotuvdingku, endi bo'lsa mazgini sikasan. Aytib qo'yay, endi mening xizmatimni qilasan, yoqsa, men seni butun qishloqqa sharmanda qilaman... Usmon kiyimlarini kiygancha ketib qoldi. Qiyshiq jiyda tagida esa kiyimlarini qo'liga ushlab olgan, yalong'och holatda nima qilib qo'yganini, 5 daqiqa lazzatni deb eriga hiyonat qilganini, astoydil qarshilik qilganida, Usmon hech nima qila olmasligini endi tushunayotgan Saodat alamdan xo'ng xo'ng yig'lar edi..

Ertasi kuni taqdirga tan berib, Saodat "yangi sarguzasht"larga o'zini tayyorlab chiqqan Saodatga kechagi voqealar sal bo'lsada yoqqandi. U qilgan ishidan bir afsuslansa, bir o'zini ovutardi:
- Ha menga nima qibdi. Juda yomon ish qilganim yoqku, Jamilaga o'xshab qochib ketganim yo'q. Ha bir marta hiyonat qildim. Buni hech kim bilmadi. Ammo baribir Usmon akam sikkanlarida, emchaklarimdan ezganlarida mazza qildim deya kechagi voqealarni eslab bir kulib qo'ydi. Erining quchog'ida endi endi seks lazzatidan bahramand bo'layotgan bu juvon, birdaniga erini urushga jo'natib, nimagadir tashna bo'lib qolgandi. Bu bo'shliqni kecha Usmon to'ldirdi. Agar yana u taklif qilsa yo'q demaydi. Ammo birozdan so'ng fikri tiniqlashib yana o'ylay boshladi:
- E baribir noto'g'ri ish qildim. Juda yomon ish qildim. Sharmandaman. Baribir ming qilsam ham bu ishni qilmasligim kerak edi. Bitta eri urushga ketgan menmi? Qanchadan qancha ayollar yashayaptiku... Afsus. Ko'za baribir sindi. Endi nima bo'ladi? Usmon menga foxishadek munosabat bildiradi... Ha mayli bo'lar ish bo'ldi...
U ertalab aravasi bilan ishga chiqar ekan, Usmonni biroz kutib turdi. Yarim soat deganda Usmon ham keldi va g'ayritabiiy ko'rina boshladi.
- Assalomu alaykum...
- Va alaykum assalom, kelin yaxshimisiz. Uydagilar yaxshimi? Charchamayapsizmi?
- Yaxshi rahmat....
Usmondan bunday shirin muomalani kutmagan Saodat uyalganidan nima deyishni bilmasdi. U kutganidan boshqa muomala olgach, yana Usmon uning nazdida qahramonga aylandi. "Demak sevadi. Kechagi qilgan ishidan afsusda. Mening ham qalbimda unga nisbatan nimadir bor. Kecha o'zi aytdiku, sevish gunoh emas deb. Ana Jamila va Doniyor bir birini sevdi va kurashdi. Hozir ular