ich kiyimni pastga tushurdim. Kuch ģamlagan asbobim ham, gavdasini tik tutgan edi. Shahnoza shu payt tizzalab ötirdi va asbobni qöliga ushladi. Men uni bu yöldan qaytarish maqsadida, qölidan ushladim. Tepaga kötardimda, asta krovatga yotqizdim. U bu holatdan mamnundek jilmayib qöydi va oyoqlarini keng ochib berdi. Bir qölini oyoqlari orasiga olib borib, uqalay boshladi. Bir qöli esa kökraklarini ezar edi. Bu manzaradan söng, mening ehtirosim ikki baravariga oshdi.
-Shahnoza, sen meni bugun öldirasan shekilli...
-Yöq jonimmm, sizga bugun katta sovğa hadya qilaman.
-Shahnozam meni...
-Meni hamma Noza deb chaqiradi. Siz ham Noza deb chaqiring!
-Yaxshiii. Kelaqol bağrimga Nozam. Nozigim. Meni köp qiynading. Endi seni ham qiynay.
-Köramiz kim-kimni qiynarkan...
Nozamning oyoqlari orasiga suquldimda, qiynalib toshdek qotgan asbobimni, kerakli manzilga töģirladim. Avrab-aldab ötirmasdan, asbobni taqalguncha itardim. Unga biroz oģriq tuyuldi shekilli, oyoqlarini qattiq qisib oldi. Ortga ozgina tortdimda, yana oxirigacha qattiq itardim.
-Oxxxxx, mmm. Sekinrooooq jonimmm...
-Aytgandimku qiynayman deb Nozam!
Shu holatni ketma-ket takrorlay boshladim. Unda özgarish yöq edi. Faqatgina boshini ortga tashlab, chap qölini oyoqlari orasiga yaqin qöyib olgandi. Men harakatni asta tezlashtira boshladim. Har kirganda oxirigacha tiqardim. Bu qiliģim tezlasha borgani sari, Noza ham özgara boshladi. U endi boshini kötarib menga qarab turar, klitorlari tepasini bir qöli bilan silardi. Ovozlari esa, ehtiroslidan, vahimali tomonga özgarardi.
-Uuuxxx, ah ah ahhh... Jon Afzalakaaa, seeekinroooq. -Hhh. Aytgandimaaa.
-Aaaxxx. Jonimmmmm.
U harakatim singari tölģonardi. Men uni ikki sonidan qattiq ushlab olgandim. Sonlarini ezib tashlaganimdan, barmoqlarim izi tushib qolibdi. Qizarib ketgan sonlariga urdimda, asbobimni chiqardim.
-Qani Nozam. Örningdan turolasanmi? Senga yangicha uslubni örgataman.
-Yangisi deng, qani körsatingchi! Faqat bu safar ohistaroq ritmda ushlang!
Uni bir tizzasini kötardimda, özimga tortdim. U bir qölini yelkamdan ötkazib oldi. Avvaliga lablarni bir-biriga, söngra jinsiy sheriklarni bir-biriga tutashtirdim. Odatimni kanda qilmay, uni yana qattiq itara boshladim. Qanchalik qattiq itarsam, lablarim ham shunchalik qattiq sörar, bösalar olar edi. U esa javob qaytarolmas, buning örniga tinmay inqillardi.
-Mmmm. Ohhh, joooniiimmm.
-Yoqayaaabdimi Noza?!
-Judayammm.
Rahm-shavqat tuyģularini unutib, yanada qattiqroq itara boshladim. Oyoqlarim oğriy boshladi. Kuchim qolmayotgandi. U esa, hali beri tetik, közlarini yumib, lablarini tishlab olgandi. Inqillash bilan ora-orada quloqni teshgudek chinqirib qöyardi.
Ehtirosim oshib bu ofatijonni sonlaridan qattiq ushladim. Bu kechaning oxirgi manzili yetib kelayotganini tushunib, bor kuchimni yiğdim. Anchadan beri his qilmayotgan rohatimni his qila boshladim. Suyuqlik omboridan bugungi minerallar otilib chiqa boshladi. Asbobni suģurishgazörģa ulgurdim. Suyuqlik uning oyoqlari va polga tushar edi. Shahnoza inqillagan ovozini biroz pasaytirdida, hansirashga ötdi. U krovat chetiga asta ötirib, oyoqlari orasidagi suyuqlikni artib tashladi. Men esa, uning ğuncha labidan bir sörib öpdimda, özimni krovatga tashladim...
-Assalomu alekum Afzal Akromovich! Yaxshi dam oldingizmi?
-Valeykum. Ha, rahmat.
-Choy ichasizmi yo qahvami?
-Shakarini kamroq qilib qahva olib keling!
-Hop böladi.
Kotibam bilan ötgan mana shu ikki oğiz gap ham, menga köplik qilgandek edi. Kechagi kayfu-safo meni ancha-muncha kuchimni oldi. Bor-yöģi bir martalik kuchim bormidi meni? Shunga shunchalik vahima qilganmidim? Yoki bu jonon bilan benuqson aloqa qildimmi? Balki haqiqiy lazzat shundaydir?! Bilmayman... Juda charchadim. Bishim yorilib
ketay deyabdi. Ishlarim köp bölmaganida, bugun dam olar edim. Ha aytgancha, Noza tuzukmikan, ertalab uhlab yotgandi. Qönģiroq qilsam bölarkan. Yoki kerakmasmi? ... Kerakmas. Kerak bölsam, özi topadi? Menga nima bölayabdi özi? Yosh bolaga öxshab qolibman! Axir meni oilam borku! Ular yaxshi ötirishganmikin?! Xotinim tuzukmikan, xavotir olmayotganmikan mendan!? Mana shular haqida nega öylamadim?! Axir ular men uchun qadrliku! Shahnoza shunchaki bir kechalik qiz, Holida esa mening qonuniy xotinim. Ularni taqqoslashning özi xato. Xoziroq öz uyimga boraman. Bolalarim va xotinimni yoniga. Bor-yöģi bir kun körmagan bölsam ham, ularni juda soģindim...

Eshik ochib uyimga kirdim. Fayzli uyimga. Meni körishlari bilan yugurib kelayotgan öģillarimni va oshxona eshigidan bosh chiqarib, jilmayib turgan xotinimni kördimda, baxt nima ekanligini, u kayfu-safo va maishatdan afzal ekanligini tushundim. Qilgan ishimdan juda ham afsuslanyabman. Öz xatoimni tushunib yetdim. Bu xatoni esa, ya'ni xiyonatni, endi umuman qaytarmayman. Chunki, oila - muqaddas hisoblanadi. Men endi muqaddas manbaga tupurishni hohlamayman!