Ular ancha kechga qolib ketishgani sababli o'sha yerda yotib qolisharkan. Men "endi nima qilasiz" degandek termulgandim.
- Xavotir olma, bir o'zim o'tiraman eshiklarni qulflab, kelinlik hovlimda bir o'zim qolib ketardim ko'pincha.
Noiloj bosh egib, tashqariga chiqib ketdim. Uyimiz yoniga kelarkanman, mahallada svet o'chib qoldi. Menga qo'ng'iroq bo'ldi Nodiradan.
- Haligi... Sarvar, chiroq o'chib qoldi, bir o'zim qo'rqyapman..
- Ya...xshi, hozir boraman. U yoshlikda ham qorong'udan juda qo'rqardi.
Tezda qaytib bordim, hansiragandek ko'ringanim uchun:
- Seni ham ovora qildim - derdi o'zidan xafa bo'lgancha - boyagi xonaga kirib tur, jiyaning uyg'onib qolmasin, men choy olib kiraman.
Qo'lidagi shamni olib, telefonimning fonarini yoqib: "bu bilan qulayroq" deb oshxonaga kirib chiqishini kutib turdim. Meni adashim uxlab yotardi. Divanda o'tirib, choy icharkanmiz, gapimiz yana qovusha boshladi:
- Opa, meni kechiring, o'zimni boshqarolmadim - dedim afsuslanib
- Aksincha, sen kechir, seni haliyam yosh bola deb o'ylaganim uchun. Ancha katta bo'lib qolganingni his qilmabman.
Oraga cho'kkan biroz sukunatdan so'ng:
- Sarvar, tashqarida kimdir bordek tuyulyapti.
- Qo'rqmang, hech kim yo'q-ku - deb tinchlantirdim - yoshlikdagi qo'rquvingiz o'sha-o'shaku - dedim qiqirlab
- Kulma, hammada bo'ladiku qo'rquv, baribir qattiq qo'rqib ketyapman - degancha menga yaqinroq o'tirdi.
Haqiqatdan ham shuncha insonlar, qo'rquvlarni ko'rgan bo'lsam-da, qorong'udan bunchalik qo'rqadiganini boshqa uchratmadim.
- Yoshlikda ham shunday edingiz, qo'rqqanizdan meni quchoqlab uxlardiz, esizdami?
- U paytlarda sen yosh bola eding, bemalol edim. Endi esa katta bo'lib qolibsan, noto'g'ri gapirishga ham qo'rqib qoldim - deb qiqirladi.
- Yo'g'-e, o'tib ketdi-ku, endi yana ukangizman - dedim yelkasiga boshimni qo'yib.
- Rahmat, mehribonim - degancha yelkamdan qo'lini o'tkazib oldi.
Ikkinchi qo'lidan ushlab turdim:
- Endiyam qo'rqyapsizmi?
- Yo'q, endi hammasi joyida - deb rahmat aytdi.
Yana biroz jim qoldik, mavzu tugab.
- Haligi, Sarvar, boya 1-2 ta qizlarni ismini aytib tashlading - deb yana kuldi sukunatni buzib Nodira.
- Ha, endi...
- Ularni ham shunday ustiga chiqib olib o'pgansan-da.
- Yigitchilikda bo'ladiku.
- Haligi, Nasiba-chi?
Mahallada eridan ajrashib kelgan yana bir qiz bor edi, 94-yil. O'shani ham aytib o'tib ketgandim gap orasida.
- Ha, umi? Uni o'zi xohladi-da.
- Yo'g'-e?
- Hada, gaplashib yurardik, uyiga taklif qilgandi yolg'iz qolganda. Sog'inib ketgan ekan ta'mini.
- Nimani? - deb kuldi u.
- Mana buni - deb pastga ishora qildim sham yorug'ida.
- O'lsin sog'inmay, undan boshqa chidab yurganlaram ko'p-ku.
- Chidolmaydiganam ko'p-da.
- Mana men chidab yuribman-ku shuncha paytdan beri.
- Yo'g'-e, Nodira opa, sizga endi 4-5 oy bo'ldiku.
- Undan ko'p.
- Qancha? - deb hayron bo'lib.
- Yildan oshdi.
- Qanaqasiga, birga yashardizku - battar hayron bo'ldim.
- Erim meni xohlamasdi, qanchig'i bilan yotardi faqat.
- Ahmoq ekan, meni sizday xotinim bo'lganda, umuman tindirmasdim - deganimni bilmay qoldim.
- Ko'rdim - kulib yubordi, - Lekin sen boshqa. Agar sen meni erim bo'lganingda ham 1 yilga bormay zerikib qolarding - meni erimga qarashga vaqtim ham yo'q edi.
- Sizdan qanaqasiga zerikish mumkin? Hammadan chiroyli bo'lsangiz.
- Qayerdaa.. mendan chiroylisini topib oldiku.
- Sal o'zizga qaraganizda unday bo'lmasdi - deb boya aytgan gapimni takrorladim.
- Baribir foydasi bo'lmaydi, sinab ko'rganimni aytdimku - dedi yana o'zidan ranjib.
- Mana, menga foydasi bo'ldiku - tars gapini bo'ldim.
- Haa, bildim, salga meni... - yana kulib yubordi.
- Sizga yoqmadimi? - deb eslatdim boyagi holatni.
- Qaydam.. bu nimanidir o'zgartirarmidi? - deb boshini xam qildi.
- O'zgartiradi, albatta, yoki sizga yoqmadimi? - dedim hayron bo'lgandek.
- Bilasanmi nima? - dedi kalovlanib - seni taftingni his qilish menga juda yoqdi, sal qolsa, o'zimni senga topshirib qo'yardim, lekin ilojim yo'q edi.
- Nimaga iloji yo'q bo'larkan?
- Boshimda erim bor.
- To'g'ri, lekin hammasi tugadiku. Endi u bilan baxtli yasholmaysiz, ammo hayot to'xtab qolgani yo'q.
- Nima qilishim mumkin deysan? - xo'rsindi u.
- Nodira opa
- Nima?
- Sizni sevaman.
- Jinni - deb burnimdan tortdi yana.
- Jiddiy aytyapman, sizni rostdan sevaman. Meniki bo'lishingizni xohlayman. - deb quchoqlab oldim.
- Ukajonim-ey, sen uchun jonimni berishim mumkin, lekin bunday qilolmayman - deb mehrli quchoqlab oldi meni ham ukasini quchgandek.
Yuzidan ushlab, sham yorug'ida ko'zlariga qaradim:
- Sizsiz ilojim yo'q, siz bir umrlik orzuyimsiz - deb labidan ohista o'pdim.
- Rahmat senga, lekin ilojim yo'q, deb faqatgina yuzimdan o'pib qo'ydi.
Yuzimni o'pgan joyini ushlarkanman, hech bo'lmasa, labimdan o'pib qo'ying - dedim iltimos qilgandek.
U labimdan o'pib qo'ydi.
- Buni aytmagandim.
- Nimani aytganding?
- Mana buni - deb labidan so'rishni boshladim. U men bilan o'pishmasligi kerakligini bilardi, lekin itarib ham tashlolmasdi. Kutilmaganda u javob qaytara boshladi, bir necha soniya javob qaytargach, "Yetadimi" degandek to'xtadi. Men esa davom etayotgandim, qo'lim bilan pastlab xalati ustida silaganimda ami namlanganini sezdim. Shunda u quchog'imdan chiqib:
- Bu ishimiz noto'g'ri, Sarvar, kechir, bunday qilolmaymiz. Iltimos, oramiz buzilmasin - degancha o'rnidan turib oldi.
- Mayli, opa nima desangiz shu - dedim men ham uni sikolmaganimdan afsuslanib.
Menga o'sha divanda joy solgach, o'zi spalniy tarafga yo'l olarkan:
- Jiyaningni ko'tarsam, uyg'onib, injiqlik qiladi. Yaxshisi shu joyida yotaversin, uyg'onib qolsa chaqirarsan - degancha ichkariga kirib ketdi.
Men esa shunday narsadan quruq qolganimni o'ylab, telefon titkilab o'tirardim. 10 daqiqacha o'tgach, sms keldi:
- Qo'rqyapman.
"Tuni bilan faqat termulib qiynalib chiqarkanman-da sikolmay" derdim o'zimga-o'zim xo'rsingancha yotoqxona tomonga yo'l olarkanman.
Yotoqxonada esa sham yorug'ida Nodira yotardi. Yaqinlashgach, e'tibor berganimda, uning ustida boya vannaga olib borib berganim - qizil tungi ko'ylagini ko'rdim, almashtirib olibdi. Ko'ylak juda yuqa, ko'kraklining uchi bo'rtib sezilib turardi. Lifchigini ham yechib tashlabdi. Pastdan esa qop-qora trusigi yuqa material ustidan sezilib turardi. Ko'ylak sonlarini zo'rg'a yopib turardi. Bir kishilik yotoqda devor tarafga qarab yotardi.
- Keldizmi, jonim? - dedi juda mayin ovozda.
- Keldim, asalim, - sonlarini ko'ylagi ustidan silarkanman - buncha ochilib ketibsiz - derdim asbobimni shortik ustidan qashib qo'yib.
- Siz uchun, jonim.
- Bir kishilik yotog'ingizga sig'mayman shekilli.
- Endi-chi - degancha oyoqlarini yozib, meni quchog'iga chorlarkan. Ustiga o'zimni otdim.
- Sog'inib ketdimku, jonim.
- Men ham, asalim.
Lablarimiz yeb qo'ygudek edi bir-birini. U meni oyoqlari orasiga qisib oldi. Tinimsiz o'pishardik. Bir qo'lim bilan ko'kraklarini o'ynardim. Bo'yinlaridan o'pardim... Pastroq tushib, yuqa ko'ylagi ustidan ko'rkaklaridan tishlardim.
-Mmm, jonim, sekinroq tishlang - degancha